Dekret kasacyjny z roku 1819
- Add feedback:
- Manufacturer: Coryllus - Klinika Języka
- Weight: 0.51 kg
-
Availability:
Jeden egzemplarz
-
Price history
- 32.00 zł
Ks. Franciszek Borowski
Dekret kasacyjny roku 1819 i jego wykonanie w stosunku do zakonów diecezji sandomierskiej
276 stron formatu B5 (16,5 x 24 cm) w tym wkładka ilustracyjna 16 str. Seria: Biblioteka historii gospodarczej Polski. Broszura klejona, oprawa twarda.
Klinika Języka, wyd. I, Szczęsne 2017
ISBN: 978-83-64197-39-0
Ks. Franciszek Borowski
Dekret kasacyjny roku 1819 i jego wykonanie w stosunku do zakonów diecezji sandomierskiej
276 stron formatu B5 (16,5 x 24 cm) w tym wkładka ilustracyjna 16 str. Seria: Biblioteka historii gospodarczej Polski. Broszura klejona, oprawa twarda.
Klinika Języka, wyd. I, Szczęsne 2017
ISBN: 978-83-64197-39-0
O „Klinice języka”
Historia nie musi być nudna. Historia może być (i jest) pasjonująca, jeśli tylko podać ją w odpowiedniej formie. Książki wydawane przez „Klinikę Języka” nie opiewają nieubłaganego postępu i sprawiedliwości społecznej, wręcz przeciwnie patrzą na procesy dziejowe z pozycji kontrrewolucyjnych, dzięki czemu opisane historie nabierają smaku. Niespotykane to od lat spojrzenie na historię i dlatego warte poznania.
Spis treści
LLST PRZESŁANY PRZEZ MIESZKAŃCÓW WSI KRZYŻOWA WOLA
DO WÓJTA GMINY
WSTĘP
Źródła
Literatura
Część I. DEKRET KASACYJNY
I Geneza dekretu 7
II Sprawa przekroczenia uprawnień przez Delegata
Apostolskiego
Część II. ORGANIZACJA KASATY
I Przejecie funduszów supresyjnych przez państwo
II Lustracja i ewakuacja
III Początki zarządu Funduszem Ogólnym Religijnym
Część III. ZNOSZENIE KLASZTORÓW w DIECEZJI SANDOMIERSKIEJ
Wstęp
I Opactwo i klasztor benedyktyński w Sieciechowie
II Benedyktyńskie Opactwo i klasztor Św. Krzyża
na Łysej Górze
III Kameduli w Rytwianach
IV Klasztor cystersów w Koprzywnicy
V Klasztor cystersów w Sulejowie
VI Klasztor cystersów w Wąchocku
VII Szkoły związane ze zniesionymi klasztorami męskimi
VIII Klasztory benedyktynek w Radomiu i Sandomierzu
ZAKOŃCZENIE
INDEKS NAZWISK
ILUSTRACJE
Fragment tekstu
Do przeprowadzenia ewakuacji, podobnie jak przedtem do okupacji, wyznaczeni byli dwaj komisarze: duchowny i świecki. Po przyjeździe do klasztoru ogłaszali zakonnikom reskrypt o uposażeniu i sporządzali listę osób, którym przysługiwała kompetencja z Funduszu Religijnego. Pensje wypłacały kasy wojewódzkie za okazaniem kwitu zaświadczonego przez policję. Przełożony mógł zebrać kwity wszystkich członków konwentu i w ich imieniu odebrać wypłatę. Pensja przysługiwała od 1 lipca 1820 roku. Podczas ewakuacji każdy zakonnik informował komisarzy o swoich zamiarach na przyszłość. Komisarze pakowali wszelkie srebra, kosztowniejsze aparaty liturgiczne i te opieczętowane odsyłali do Deputacji za pośrednictwem Komisji Wojewódzkiej. Aparaty drugorzędnej jakości mieli obowiązek odesłać do biskupa, zostawiając wszakże na miejscu ilość potrzebną do spełniania funkcji liturgicznych. Jeżeli zakonnicy zostawali w klasztorze, rezerwowano dla nich konieczną ilość sprzętów klasztornych i narzędzi gospodarczych, nadwyżkę sprzedawali komisarze przez licytację. O ile klasztor był opuszczony przez dotychczasowych mieszkańców, licytacji podlegały wszystkie ruchomości. Pierwszeństwo w kupnie dawała Deputacja dzierżawcom folwarków, z podwyższeniem jednak za ten przywilej 10% wartości szacunkowej przedmiotu. Nie wymagało to dodatkowych zajęć, gdyż wszystkie ruchomości były oszacowane przez ekspertów podczas lustracji. W protokóle ewakuacyjnym dawali komisarze swoją opinię co do ewentualnego przeznaczenia kościoła i budynków przyklasztornych: czy nadają się na jakiś skład, założenie fabryki, na sprzedaż przez licytację, czy tylko na rozbiórkę. Tam, gdzie zakonnicy mieli nadal zajmować pomieszczenia klasztorne, komisarze dawali opinię o kosztach konserwacji, koniecznych naprawach i sposobach dozoru na wypadek, gdyby zgromadzenie opuszczało gmachy.